Ketika saya
menulis blog ini, saya sedang berada di dalam bilik kuliah untuk mengikuti sesi
pembelajaran. Saya mengambil kesempatan masa yang ada dengan mencari idea untuk
menulis entri blog saya memandangkan pensyarah masih belum lagi masuk ke dalam
kelas. Alhamdulillah, ketika ligat memikirkan idea, tiba-tiba saya terimbas
kembali semasa saya hendak membeli kuih untuk sarapan sebelum ke kuliah pagi
tadi. Ketika saya hendak membeli kuih yang dijual di gerai berhadapan dengan
kampus, terdapat seorang mak cik yang menjual kuih-muih dan antaranya terdapat
satu makanan kegemaran saya iaitu pisang goreng. Berikut merupakan dialog
antara saya dan penjual kuih tersebut:
Saya : “Mak cik, goreng pisang ni seringgit berapa?”
Saya : “Mak cik, goreng pisang ni seringgit berapa?”
Penjual : “Tiga biji seringgit, dik.”
Dalam dialog
tersebut, saya tidak sedar bahawa saya telah menggunakan kesalahan hukum D-M
dalam bahasa Melayu iaitu yang diterangkan mendahului yang menerangkan. Hal ini
mungkin kerana saya sudah terbiasa menggunakan perkataan tersebut. Dari segi
makna, antara pisang goreng dan goreng pisang, kedua-dua ini mempunyai
maksud yang berbeza. Pisang goreng
membawa maksud pisang yang telah sedia siap digoreng manakala goreng pisang pula ialah ketika pisang
itu digoreng. Jadi, kedua-dua perkataan ini telah membawa maksud yang berbeza.
Oleh itu, pada masa yang seterusnya saya haruslah peka dengan penggunaan
perkataan ini agar menepati hukum yang telah ditetapkan dalam bahasa Melayu.
No comments:
Post a Comment